Ενοργάνωση είναι η τέχνη της γραφής μουσικής για ορχήστρα. Βασίζεται στις ιδιαιτερότητες όλων των μουσικών οργάνων της ορχήστρας και στις ηχητικές σχέσεις που μπορεί να αναπτυχθούν μεταξύ τους. Για λόγους ευκολίας, η ορχήστρα διαιρείται σε μεγάλα τμήματα: τα έγχορδα, τα ξύλινα πνευστά, τα χάλκινα πνευστά και τα κρουστά. Κάθε όργανο υπάγεται υποχρεωτικά σε ορισμένες κατηγορίες (π.χ. πνευστά, έγχορδα, κρουστά), και χαρακτηρίζεται από συγκεκριμένα στοιχεία και ιδιότητες, όπως η τονική του έκταση, το ηχόχρωμά του, οι εκφραστικές του δυνατότητες καθώς και συγκεκριμένες τεχνικές εκτέλεσης που είναι διαφορετικές και χαρακτηριστικές για κάθε όργανο (π.χ. σπικάτο (spiccato) και πιτσικάτο (pizzicato) στα έγχορδα, με σορντίνα (sordina) στην τρομπέτα, και με αρμονικές στην άρπα).
Με βάση τα παραπάνω χαρακτηριστικά, ο συνθέτης πρέπει να αναθέσει σε κάθε όργανο που λαμβάνει μέρος σε ένα ορχηστρικό πέρασμα ένα ρόλο που καλείται να ζωντανέψει ο εκτελεστής του μουσικού οργάνου, όσο καλύτερα μπορεί. Το τελικό καλλιτεχνικό αποτέλεσμα εξαρτάται τόσο από την τεχνική του ενορχηστρωτή, αλλά και από τις ικανότητες του μαέστρου της ορχήστρας και των εκτελεστών.
Κάθε μουσική σύνθεση που έχει γραφτεί για ένα όργανο (πιάνο κιθάρα κ.α) αλλά και για μικρά μουσικά σύνολα όπως τρίο κουαρτέτα μπορεί να μετατραπεί σε ορχηστρικό έργο με περισσότερα όργανα , αυτό συμβαίνει μετά από την δημιουργία του αλλά μπορεί να είναι από την αρχή ένα έργο για ορχήστρα οπότε αυτόματα ο συνθέτης γράφει και ενορχηστρώνει παράλληλα.
